چگونه با زندگي دانشجويي در يک شهر ديگر سازگار شويم؟

چگونه با زندگي دانشجويي در يک شهر ديگر سازگار شويم؟

"سامانه صدای مشاور تحصیلی"

مشاوره دهنده تخصصی دانشجویی

برای تماس با مشاورین ما تنها با تلفن ثابت و بدون گرفتن کد، با شماره  9099071613  تماس بگیرید.

تماس از 8 صبح تا 12 شب

حتی ایام تعطیل

چگونه با زندگي دانشجويي در يک شهر ديگر سازگار شويم؟

برخي از شما از شهر ديگري به اين دانشگاه آمده ايد و عده اي بومي همان محل هستيد. مسلم است که سازگاري براي افراد محلي و بومي آسان تر و براي گروه ديگر سخت تر است. بعضي دانشجويان از اقليت هاي قومي هستند و به همين دليل رفتن آنها به شهر ديگري که افرادي از قوم ديگر ساکن آن هستند، سخت تر است. عده اي از شهرهايي آمده اند که زبان يا لهجه خاصي دارند و به همين دليل در محلي ديگر با لهجه و زبان متفاوت، احساس غربت مي کنند.

نکته مهم و کليدي آن است که شما در مرحله تغيير مهم و بزرگي در زندگي خود قرار داريد. اگرچه اين تغيير مي تواند شما را تحت فشارهاي جسماني و رواني قرار دهد، ولي با استفاده از فعاليت هاي خاصي با آن سازگار خواهيد شد، همانند همه دانشجويان سال هاي قبل.

سازگاري با زندگي خوابگاهي

عده زيادي از دانشجويان در شهر ديگري غير از زادگاه خود به تحصيل در دانشگاه مشغول مي شوند. اين دانشجويان با تغييرها و استرس هاي زيادي در زندگي خود رو به رو مي شوند از جمله:

جدايي از خانواده

جدايي از زندگي، استرس سختي است. انتقال از زندگي در خانواده به زندگي در محيط خوابگاه و دور شدن از محيط عاطفي خانواده، ارتباط با والدين، خواهران و برادرانباعث ايجاد غم غربت مي شود. در روزهاي اوليه زندگي خوابگاهي طبيعي است که فرد به ياد خانواده بيافتد. به هر حال در روزهاي ابتدايي، اين احساس غم و اندوه ناشي از جدايي بسيار زياد است. ولي چنانچه از روش هاي مقابله سالم استفاده کنيم، بتدريج اين احساس رو به کاهش مي گذارد. با اين حال اگر اين احساس غربت و دلتنگي به طول انجامد، مي تواند منجر به افسردگي شود که در صورت عدم درمان به موقع مي تواند آسيب جدي به فرد وارد کند. به همين دليل بسيار مهم است که:
• *ارتباطات اجتماعي خود را در محيط دانشگاه به سرعت افزايش دهيم.
• *ارتباطات اجتماعي خود را با خانواده افزايش دهيم.

جدايي از دوستان و شبکه ارتباطات اجتماعي

يکي ديگر از مشکلات جدايي از دوستان و آشنايان است. معمولا افرادي که در يک شهر يا منطقه زندگي مي کنند داراي علايق و مشترکات بيشتري هستند که جدايي از آنها بر ميزان دلتنگي ها و احساس غربت مي افزايد. بنابراين ضروري است که از مقابله هاي سازگارانه استفاده کنيم تا بهتر بتوانيم دوستي هاي جديدي برقرار کنيم.

نکته مهم ديگر اينکه ورود به دانشگاه به معناي ترک دوستان و آشنايان نيست؛ بلکه بهتر است ارتباط خود را با آنان قطع نکنيم و از ارتباط هاي غير حضوري همچون تماس تلفني، ايميل و استفاده از اينترنت بهره مند شويم. علاوه بر اين مي توانيم در تعطيلات همديگر را ملاقات کنيم.

تمرين براي يک زندگي مستقل

هنگامي که در کنار خانواده زندگي مي کنيم، بسياري از کارهاي شخصي ما را فرد ديگري انجام مي دهد. در بسياري از مواقع اين کارها با چنان نطمي انجام مي شوند که ممکن است تا زماني که در داخل خانواده ايم، به آنها توجهي کرده باشيم. فعاليت هايي همچون خريد، آشپزي، شستشوي وسايل و لباس، نظافت و مرتب کردن محل زندگي و مواردي مانند آن. چنانچه قبلا در خانواده هيچ وظيفه و مسئوليتي بر عهده نگرفته باشيم، اين کارها برايمان دشوارتر خواهد بود.

علاوه بر موارد فوق، موضوعات ديگري نيز وجود دارند که بايد به تنهايي در مورد آنها تصميم گيري کنيد؛ مانند برنامه ريزي اوقات فراغت، نحوه ارتباط  با ديگران، مطرح کردن يا نکردن برخي مسائل با ديگران و مواردي مانندآن.

رفت و آمد از دانشگاه به خانه

تنظيم زمان براي ديدار خانواده، يکي از موضوعات مهمي است که ذهن دانشجويان را به خود مشغول مي کند. آنان از ابتداي ترم چشم به راه روزهاي تعطيل هستند. به خصوص روزهايي که چند تعطيلي کنار هم باشد تا براحتي و با خيال آسوده ديدار تازه کنند و به خانه و خانواده خود برگردند. براي چنين کاري آنان رنج زيادي را متحمل مي شوند: چانه زدن با استادان براي غيبت يا تعطيل کردن کلاس ها، پيدا کردن بليط رفت و برگشت، مشکلات مربوط به راه ها و جاده ها، سپرس کردن وقت زيادي در وسايل نقليه، جابجا کردن بار و وسيله زندگي و کتاب ها و مانند آن، از جمله مواردي است که يک دانشجوي بومي هيچ گاه به آنها نمي انديشد. با اين حال اگرچه اين دوران سختي هايي را در پي دارد، مهارت هاي زندگي مستقل دانشجويي رشد و ارتقا مي يابد.

تامين هزينه هاي زندگي و مديريت مالي

هنگامي که در داخل خانواده زندگي مي کنيم متوجه چگونگي تامين هزينه هاي زندگي نمي شويم و ممکن است حتي به آن فکر هم نکنيم. اما هنگام دوري از خانواده اين هزينه ها خود را نشان مي دهند. تامين مخارج زندگي روزانه شامل خورد و خوراک، شست و شو و نظافت، مديريت مالي و اولويت بندي کردن بين هزينه زندگي روزانه، هزينه کلاس ها، برنامه ها و فعاليت هاي مختلف، هزينه رفت و آمد و ... از جمله چنين مواردي است.

اين موضوع زماني اهميت مي يابد که خانواده با مشکلات و محدوديت هاي مالي مواجه باشد و يا از اينکه مخارجي را بر خانواده تحميل کنيم، احساس گناه و عذاب وجدان داشته باشيم و به همين دليل مايل نباشيم از خانواده کمک بيشتري طلب کرده يا مخارج بيشتري بر خانواده تحميل کنيم. يکي از مهارت هايي که مي تواند ما را در اين زمينه کمک کند، مهارت مديريت مالي است.

زندگي در شهر جديد

زماني که در شهر ديگري مشغول تحصيل هستيم، اولين چيزي که توجهمان را جلب مي کند، تفاوت هايي است که بين شهر خود و شهر جديد مشاهده مي کنيم. ممکن است از شهر بزرگتري وارد شهر کوچکتري شويم که در مقايسه با محل زندگيمان امکانات کمتري دارد و يا برخورد هاي مردم متفاوت با مردم شهر ماست. بنابراين تغيير زيادي احساس مي کنيم و نياز داريم که خود را با زندگي در اين شهر و مردم آن سازگار کنيم. نکته مهم اين است که تفاوت ها را به معني خوب يا بد نگيريم بلکه آن را فقط يک تفاوت بدانيم و بتوانيم خود را با آن سازگار کنيم.

در چنين شرايطي بهتر است فعاليت هاي زير را انجام دهيم:
• *تفاوت ها را ببينيم و به آن جنبه ي ارزشي ندهيم. اسامي مانند "عقب مانده"، "قديمي"، "سنتي" و مواردي مانند آن.
• *خود را از جامعه کنار نکشيم.
• *نکات مثبتي که در آن شهر وجود دارد استفاده کنيم. ممکن است بعضي از امکانات شهري که در آن تحصيل مي کنيم محدود باشد مانند رستوران يا فروشگاه و مواردي از اين قبيل. ولي در عوض آثار باستاني مهمي در اين منطقه وجود داشته باشد يا داراي بازارهاي مهمي باشد يا داراي مناطق طبيعي زيبايي باشد.
• *به جامعه اي که در آن تحصيل مي کنيم احترام بگذاريم. سعي کنيم برخوردهاي مان به گونه اي باشد که موجب بي احترامي به ارزش ها، قواعد و سنت هاي آنها نشود. مثلا اگر آنها نحو لباس پوشيدن خاصي را زشت مي دانند، لباس پوشيدن مان به گونه اي باشد که احساس نکنند به فرهنگ و ارزش هاي آنان بي احترامي مي کنيم. به ياد داشته باشيم يکي از ويژگي هاي سلامت روان و رشد و کمال يک انسان اين است که سازگار و انعطاف پذير است و قادر است که با جامعه اي که در ان زندگي مي کند سازگار شود.
•
*با دانشجوياني که از شهر و منطقه خودمان هستند ارتباط برقرار کرده و دوستي هاي خود را عميق تر سازيم. ولي به ياد داشته باشيم که اين ارتباط به صورتي نباشد که دانشجويان ديگر را طرد کنيم.