اشعار مولانا در باره خداوند

تاریخ : ۱۳۹۳/۱۰/۲۵ بازدید : ۱۰۷۷

شعر مولانا در مورد خدا

ای دوست قبولم كن و جانم بستان
مستم كن و وز هر دو جهانم بستان

با هر چه دلم قرار گیرد بی تو
آتش به من اندر زن و آنم بستان

ای زندگی تن و توانم همه تو
جانی و دلی ای دل و جانم همه تو

تو هستی من شدی از آنی همه من
من نیست شدم در تو از آنم همه تو

خود ممكن آن نیست كه بردارم دل
آن به كه به سودای تو بسپارم دل

گر من به غم عشق تو نسپارم دل
دل را چه كنم بهر چه می‌دارم دل

در عشق تو هر حیله كه كردم هیچ است
هر خون جگر كه بی تو خوردم هیچ است

از درد تو هیچ روی درمانم نیست
درمان كه كند مرا كه دردم هیچ است

من بودم و دوش آن بت بنده نواز
از من همه لابه بود از وی همه ناز

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید
شب را چه كنم حدیث ما بود دراز

دل تنگم و دیدار تو درمان من است
بی رنگ رخت زمانه زندان من است

بر هیچ دلی مباد بر هیچ تنی
آن كز قلم چراغ تو بر جان من است

ای نور دل و دیده و جانم چونی
وی آرزوی هر دو جهانم چونی

من بی لب لعل تو چنانم كه مپرس
تو بی رخ زرد من ندانم چونی

افغان كردم بر آن فغانم می سوخت
خامش كردم چو خامشانم می سوخت

از جمله كران‌ها برون كرد مرا
رفتم به میان و در میانم می سوخت

لینک های مرتبط

نسخه قابل چاپ